Ndaj Kukësit një tjetër fitore për tu vënë në kornizë, një tjetër sukses që profilizon skuadrën më në formë të kampionatit, është padyshim Laci. Formacioni i Mirel Josës kalon një tjetër sprovë dhe tani Tirana ndien fort nga pas dihatjen e ndjekësve, duke u futur nën presion për sfidën e drejtpërdrejtë që do të kenë në javën e 22-të me Laçin që tani është vetëm 3 pikë pas. Nuk është dhe aq faji i Tiranës se sa merita e Lacit, me një seri prej 10 fitoresh dhe vetëm 1 barazimi në 11 ndeshjet e fundit, ai i Laçit është një ritëm i vështirë për tu mbajtur nga çdo rival.
Ndaj Kukësit ishte dominim total, një forcë që njëri pas tjetrit po e provojnë të gjithë kundërshtarët e formacionit kurbinas që shkëlqen në statistika dhe lojë, plot 8 ndeshje pa pësuar asnjë gol në stadiumin e tyre, kjo është një e dhënë që do ti bënte nder cdo formacioni të madh evropian, me Laçin që përtej individëve dhe faktit se ka një organikë shumë cilësore, po tregon se forcën e vërtetë e ka të grupi, loja sulmuese dhe padyshim grinta që kjo skuadër ka në ADN.
Ndaj Kukësit nuk ishte Guindo, por mungesa e kryegolashënuesit nuk i ndie, pasi Laçi nxori në katedër Adeleken apo Zulfiun, ashtu siç nuk u ndie mungesa e Mazrekajt në fitoren ndaj Dinamos. Për t’u theksuar se tani nuk kanë as Regi Lushkjan, një element që mendohej se do të cënonte lojën e skuadrës, por në fund të fundit, kjo është diçka që Laçi e bën prej vitesh, evidenton dhe nxjerr lojtarë pastaj i zëvendëson denjësisht, James Adeniy, apo Uzuni lojtar që u vlerësua, kontribuoi për financat e klubit me shitjen dhe më pas u zëvendësua, ashtu si dhe emra të një të kaluare më të afërt, Nwabueze , apo dhe Xhixha e Lushkja.
Vetëm se këtë vit, projekti i Presidentit Laska ka shansin për të arritur një kulm të paparë më parë, titullin kampion. Josa preferon të ruajë qetësinë, te Laçi nuk i kanë qejf fjalët e tepërta, por ata janë aty, me një marsh të denjë kampionësh që nëse nuk nuk ndalet edhe ndaj Tiranës, mund të vendosë shumë shpejt diktatin e një kampionati.
