Dy fitore radhazi kanë kthyer sërish buzeqeshjen te Kukësi, që edhe falë fitores së Skënderbeut në kryeqytet shikon veten 4 pikë larg kreut, dhe brenda objektivit për të rikthyer në klubin verilindor titullin kampion. Sukseset ndaj Kastriotit dhe së fundmi Laçit, kanë bërë që të harrohen disi humbjet me Skënderbeun dhe Partizanin që ndërprenë një seri pozitive prej 4 fitoresh rradhazi në kampin e Armando Cungut, megjithatë edhe dy fitoret e fundit, ashtu si dy humbjet me rivalët direktë, kanë patur një emërues të përbashkët, futjen me vonesë në lojë. Ndaj Skënderbeut, verilindorët paguan një pjesë të parë të dobët, duke mos arritur të finalizojnë në të dytën ku shfaqën një tjetër fytyrë, e njëjta histori edhe me Partizanin ku madje në fraksionin e dytë Kukësi krijoi më shumë raste por sërish pa mundur të finalizojë.
Edhe ndaj Kastriotit fillimi nuk ishte ai i duhuri, me Kukësin që e mbylli në disavantazh pjesën e parë, pavarësisht se në të dytën riti rritmin dhe e përmbysi ndeshjen me golat e Shametit dhe Cordeiros. Historia u përsërit madje dhe ndaj Laçit, ku verilindorët vuajtën agresivitetin e vendasve edhe pse nuk rrezikuan me raste të pastra, për të treguar një tjetër lojë në pjesën e dytë ku e fituan ndeshjen sërish falë brazilianit. Historia e një Kukësi disel, që niset me ngadalë dhe gjen ritmin e duhur vetëm në pjesën e dytë shkon edhe më tej se katër ndeshjet e fundit në fitoren me Luftëtarin, sërish ndeshja u vendos pas pushimit, këtë herë me Reginaldon, plot 5 ndeshje radhazi ku Kukësi nuk arrin të gjejë rrjetën në 45 minutat e para, statistikat indikojnë se verilindorët duhet të gjejnë shpirtin e duhur që nga fillimi i ndeshjes, diçka që këtë muajin e fundit, ju ka munguar.
