4 pikë me Apoloninë, 3 me Skënderbeun, 3 me Kastriotin dhe 2 me Bylisin, këto janë mëkatet e mëdha të Partizanit deri më tani. 12 pikë të dorëzuara kundër skuadrave që ndodhen në krahun më pak “glamour” të renditjes. Sigurisht një ekip nuk mund t’i fitojë të gjitha, është e natyrshme që do të lëshojë pikë edhe ndaj skuadrave që luftojnë për mbijetesë, por jo 12, 12 janë shumë, gjitthnonë nëse synimi është trofeu i kampionit.
Të kuqtë nuk ofruan një paraqitje entuziazmuese në Fier, të mërkurën e shkuar, dhe nuk ishte për t’u mahnitur nga drita e fuqishme e magjisë edhe performanca ndaj Skënderbeut. Me pak nënvlerësim, pa shumë grintë, në disa momente akademik, pa instiktin vrasës, që një skuadër pretendente duhet ta zotërojë me patjetër.
Në një moment, ku duhej që “demat” të përfitonin, erdhi dy herë rresht një “dush i akullt”: 1 pikë, nga 6 të llogaritura në tavolinë për t’u marrë, mund të ndikojë në ecurinë e mëtejshme të ekipit, madje mund t’i kompromentojë Partizanit edhe kandidaturën për titull.
